qalat(dır)maq

icb.

1. Bir-birinin üstünə yığdırmaq, komalatmaq. Odunları bir yerə qalatmaq.

2. Ocağa, sobaya və s. -yə odun, kömür qoydurub yandırtmaq. Ocağı qalatmaq. Tən- diri qalatmaq. – Hər şeyin çarəsi var! – deyə Vaqif lələni çağırıb buxarını təzədən qalatdırdı. Ç.. Havada kəsici bir sazaq olduğundan, dəmir peçi də qalatdırmışdım. M. İ..